mylot
Sunday, October 25, 2009
on things
i ahve a lot to say. but the problem is that i dont know where to start. i need a lot of time to rethink and edit what i have to say. gah. i hate bored people.
Friday, October 2, 2009
Ang Puno't dulo ng Pag-ibig
Ang Puno't dulo ng Pag-ibig
Nakakatawa talaga ang love. Isa siyang napakalaking oxymoron. Lahat ng pwede mong masabi sa kanya, baliktarin mo at totoo pa rin.
Ang labo diba? Pero ang linaw. Masaya magmahal. Malungkot magmahal. Di mo naiintindihan pero naiintindihan mo. Walang rason. Maraming rason. Di mo na kaya, pero kaya mo pa rin. Masakit magmahal. Pero okey lang.
Leche, ano ba talaga?! May kaibigan ako, sabi niya dati “Love is only for stupid people.” Nakakatawa kasi seryoso ang pagkasabi niya, pero dumating ang panahon, na-in-love din ang hunghang. At ayun, tanga na siya ngayon. Lahat kasi ng nahahawakan ng love nagiging oxymoron din. O kaya paminsan, nagiging moron lang.
Hindi lang kasi basta baliktaran ang pag-ibig. Lahat ng bagay nababaligtad din niya. Lahat ng malalakas na tao, humihina. Ang mayayabang, nagpapakumbaba. Ang mga walang pakialam, nagiging ala Mother Teresa. Ang mga henyo, nauubusan ng sagot. Ang malulungkot, sumasaya. Ang matitigas, lumalambot. (At tumitigas din ang mga bagay na madalas nama’y malambot.) Nakakatawa talaga. Lalo na kapag dumadating siya sa mga taong ayaw na talaga magmahal. Napansin ko nga eh. Parang kung gusto mo lang ma-in- love ulit, sabihin mo lang ang magic words na “Ayoko na ma-inlove!” biglang WACHA! Ayan na siya. Nang-aasar. Magpapaasar ka naman.
Di ba nakakatawa rin na pagdating sa problema ng ibang tao, ang galing galing mo? Pero ‘pag problema mo na yung pinag-uusapan parang nawawalan ng saysay lahat ng ipinayo mo dun sa namomroblemang tao? Naiisip mong wala namang mali dun sa mga sinabi mo. Pero bakit parang wala ring tama? Bali-baliktad din ang nasasabi ng mga taong tinamaan ng madugong pana ng pag-ibig. “Ngayon ko lang nalaman ganito pala. Sabi ko na eh!” “Ang sarap mabuhay. Pwede na ‘ko mamatay. Now na!”
At hindi lang ‘yon. Ang sarap din pagtawanan ng mga taong alam naman nilang masasaktan lang sila eh magpapatihulog pa rin sa bangin ng pag-ibig. Tapos ‘pag luray-luray na yung puso nila, siyempre hindi sila yung may kasalanan. Siya! “Bakit niya ‘ko sinaktan?” May kasama pang pagsuntok sa pader yon at pagbabagsak ng pinto. Hayop talaga.
Mauubos ang buong magdamag ko kakasabi ng mga bagay na nakakatawa ‘pag pag-ibig na ang pinag-usapan. Ang daming beses ko na kasi siya nakasalubong kaya masasabi ko nang eksperto na ‘ko. Pero wala pa rin akong alam.
Pero ang pinakanakakatawa sa lahat ay ang katotohanang kapag gusto magpatawa ng pag-ibig, ipusta na mo na lahat ng ari-arian mo dahil siguradong ikaw ang punchline. Nakakatawa no?
Nakakaiyak.
Pero masarap pa rin ma-in love.
Thankz to:
http://nixxielove.wordpress.com/2007/09/25/ang-punot-dulo-ng-pag-ibig/
I remember Icon showing us a copy of this back in High School. Of course, we were too young back then to actually fully understand what the author was trying to say. Now, 5-6 years have passed, I perfectly understand what the author meant. And he is soooo right. Dang. Knowing a lot of things about love and experiencing them firsthand is still not enough. It doesn't matter how many times we get hurt. It doesn't matter how many times guys fool us or lie to us and break our hearts. We still long for love. We still wish for love to come knocking at our doors. After all the heartaches and pain and rejection, we still want love.
dang love.
Nakakatawa talaga ang love. Isa siyang napakalaking oxymoron. Lahat ng pwede mong masabi sa kanya, baliktarin mo at totoo pa rin.
Ang labo diba? Pero ang linaw. Masaya magmahal. Malungkot magmahal. Di mo naiintindihan pero naiintindihan mo. Walang rason. Maraming rason. Di mo na kaya, pero kaya mo pa rin. Masakit magmahal. Pero okey lang.
Leche, ano ba talaga?! May kaibigan ako, sabi niya dati “Love is only for stupid people.” Nakakatawa kasi seryoso ang pagkasabi niya, pero dumating ang panahon, na-in-love din ang hunghang. At ayun, tanga na siya ngayon. Lahat kasi ng nahahawakan ng love nagiging oxymoron din. O kaya paminsan, nagiging moron lang.
Hindi lang kasi basta baliktaran ang pag-ibig. Lahat ng bagay nababaligtad din niya. Lahat ng malalakas na tao, humihina. Ang mayayabang, nagpapakumbaba. Ang mga walang pakialam, nagiging ala Mother Teresa. Ang mga henyo, nauubusan ng sagot. Ang malulungkot, sumasaya. Ang matitigas, lumalambot. (At tumitigas din ang mga bagay na madalas nama’y malambot.) Nakakatawa talaga. Lalo na kapag dumadating siya sa mga taong ayaw na talaga magmahal. Napansin ko nga eh. Parang kung gusto mo lang ma-in- love ulit, sabihin mo lang ang magic words na “Ayoko na ma-inlove!” biglang WACHA! Ayan na siya. Nang-aasar. Magpapaasar ka naman.
Di ba nakakatawa rin na pagdating sa problema ng ibang tao, ang galing galing mo? Pero ‘pag problema mo na yung pinag-uusapan parang nawawalan ng saysay lahat ng ipinayo mo dun sa namomroblemang tao? Naiisip mong wala namang mali dun sa mga sinabi mo. Pero bakit parang wala ring tama? Bali-baliktad din ang nasasabi ng mga taong tinamaan ng madugong pana ng pag-ibig. “Ngayon ko lang nalaman ganito pala. Sabi ko na eh!” “Ang sarap mabuhay. Pwede na ‘ko mamatay. Now na!”
At hindi lang ‘yon. Ang sarap din pagtawanan ng mga taong alam naman nilang masasaktan lang sila eh magpapatihulog pa rin sa bangin ng pag-ibig. Tapos ‘pag luray-luray na yung puso nila, siyempre hindi sila yung may kasalanan. Siya! “Bakit niya ‘ko sinaktan?” May kasama pang pagsuntok sa pader yon at pagbabagsak ng pinto. Hayop talaga.
Mauubos ang buong magdamag ko kakasabi ng mga bagay na nakakatawa ‘pag pag-ibig na ang pinag-usapan. Ang daming beses ko na kasi siya nakasalubong kaya masasabi ko nang eksperto na ‘ko. Pero wala pa rin akong alam.
Pero ang pinakanakakatawa sa lahat ay ang katotohanang kapag gusto magpatawa ng pag-ibig, ipusta na mo na lahat ng ari-arian mo dahil siguradong ikaw ang punchline. Nakakatawa no?
Nakakaiyak.
Pero masarap pa rin ma-in love.
Thankz to:
http://nixxielove.wordpress.com/2007/09/25/ang-punot-dulo-ng-pag-ibig/
I remember Icon showing us a copy of this back in High School. Of course, we were too young back then to actually fully understand what the author was trying to say. Now, 5-6 years have passed, I perfectly understand what the author meant. And he is soooo right. Dang. Knowing a lot of things about love and experiencing them firsthand is still not enough. It doesn't matter how many times we get hurt. It doesn't matter how many times guys fool us or lie to us and break our hearts. We still long for love. We still wish for love to come knocking at our doors. After all the heartaches and pain and rejection, we still want love.
dang love.
Random thoughts
(more on thoughts on letting go)
- When something hurts, you have to let it go. Like holding something hot, we immediately let it go because it hurts. But if it's a person that's hurting us, when is the right time to let him go?
- When someone wants to move on, you have to let him/her go.
- Maybe he needed me to let him go.
- Why is it so hard to let go of someone you love? Even if the love you have for him is less than before?
- When is enough enough?!
- Nakakatawa ang love. I remember reading these things someone said about love being an oxymoron. Ang Puno't dulo ng Pag-ibig. It's funny. and it's true. It makes you reflect on the crazy things you do for love.
- Friends will always, ALWAYS be there for you after some jerk breaks your heart. And they will do things just to make you smile and laugh.
- As Icon said, "people will hurt you, and keep on hurting you, if you allow them to hurt you." In my case, that's what I always do, I let people hurt me. And most of the time, I don't know when to tell them stop. Dang. I am a Masochist. Maybe, just maybe its time for me to step up and fight for...me.
Subscribe to:
Posts (Atom)